Vandaag een artikel van fanatiek hardloopster Eline. Net als haar man is ze een wedstrijdloper. Samen hebben ze twee jonge kinderen, wat het best een uitdaging kan maken om beiden fanatiek te sporten. Ze vertelt hoe zij en haar man hiermee om gaan. Mega waardevol denk ik, voor andere ouders die ook graag willen blijven sporten.
Even voorstellen
Ik zal mij eerst even voorstellen, voordat ik verder ga over bovenstaand onderwerp. Mijn naam is Eline (34). Ik woon samen met mijn man Alwin (35), twee kinderen (twee jaar & zes weken) en twee honden. Zowel Alwin als ik zijn wedstrijdlopers. Wij lopen dus hard in wedstrijdverband, afstanden variërend tussen de tien kilometer en marathon. Het hardlopen is een belangrijk onderdeel in ons leven, wat voor ons betekent dat wij hier best veel tijd aan besteden. Om een kleine indruk te geven hoe dat er dan globaal uitziet. Een gemiddelde hardloopweek voor ons ligt, per persoon, tussen de 80 en 100 kilometer, dit betekent dat er over het algemeen elke dag hardgelopen wordt. Daarnaast probeer ik ook nog drie keer per week thuis core en kracht oefeningen te doen.
Dit stuk gaat over hoe ik/hoe wij, vanuit mijn eigen ervaring, het sporten combineer met het hebben van een gezin en werk. Ik kwam op dit onderwerp, omdat zowel Alwin als ik, op het moment dat ik zwanger was van de eerste en ook weer bij de tweede, regelmatig de opmerking kreeg dat het fanatiek kunnen sporten dan wel verleden tijd zou zijn. Wij dachten daar toch wat anders over. Waren wij dan zo naïef door te denken dat wij beiden, met de nodige aanpassingen, gewoon door konden met onze wedstrijdsport? Tuurlijk hadden wij ook onze onzekerheden, maar dit heeft ons nooit tegengehouden om het in ieder geval met elkaar te proberen.
Hieronder zal ik jullie in het kort proberen mee te nemen in hoe het ons is lukt om de wedstrijdsport te blijven beoefenen gecombineerd met het gezinsleven en werk.
Prioriteiten stellen
Aan het stellen van prioriteiten is geen ontkomen aan als je kinderen hebt. Welke sportieve doelen je ook hebt, welke ambities je ook najaagt, je kinderen zullen hoe dan ook altijd op nummer één blijven staan. Dit is iets wat voor ons vanzelfsprekend moest zijn, wilden wij aan kinderen beginnen.
Kijkend naar het sporten betekent dit voor ons dat er niet altijd getraind kan worden en wij soms van ons trainingsschema af moet wijken, wanneer bijv. één van onze kinderen ziek is.
Praten, praten, praten
Alwin en ik hebben tijdens de zwangerschap regelmatig gesprekken gevoerd hoe wij ons sportieve leven voor ons zien zodra ons kindje er is. Hoe ziet elk van ons het voor ons? Welke doelen willen wij nog halen, hoe zien wij het praktisch voor ons, wat hebben wij er voor nodig? Zo waren wij er al snel over uit, dat wij geen gebruik willen maken van een vaste oppas en willen wij de kinderen zoveel mogelijk meenemen tijdens onze training. Wij hebben bijv. goed onderzoek gedaan naar het soort kinderwagen. Een kinderwagen waar wij mee kunnen hardlopen. In Nederland is dit vrij bijzonder, terwijl in het buitenland je dit toch wel vaker ziet. Inmiddels hebben wij al veel kilometers samen gelopen en krijgen wij regelmatig leuke reacties of vreemde blikken naar ons toegeworpen.
Met de komst van ons tweede kindje hebben wij wederom gekeken naar een loopwagen waar ze met z’n tweeën in kunnen en inmiddels hebben wij er één gevonden. Ik kijk er nu al naar uit om met het hele gezin hard te lopen.
Het merk onder de hardloopwagens is Thule. Wij hebben echter bij onze eerste kinderwagen voor het merk Dubatti gekozen, Dubatti One kinderwagen 2-in 1. Deze kinderwagen heeft relatief grote wielen (“Terrain Wielen”) eronder, wat belangrijk is voor tijdens het hardlopen. Nog een voordeel is dat deze kinderwagen lang mee kan. Hier kan namelijk de kinderwagen bak op, de maxi cosi en wanneer het kindje de bak ontgroeit is, kun je de buggy erop zetten. Toen onze tweede kindje op komst was, gingen wij kijken naar een wagen waar onze twee kinderen in kunnen, zodat ze op een gegeven moment beiden mee kunnen tijdens het hardlopen. Wij kwamen uit op de Thule wagen Sport 2. Deze wagen wordt verkocht als een fietskar, maar je kunt er dus ook mee hardlopen, wanneer je de hardloop kit erbij bestelt.
Schema versus go with the flow
Ook hier is communicatie erg belangrijk. Een planning is bij ons ontzettend helpend bij het beoefenen van onze sport. Wij hebben verschillende soorten schema’s. Sommige schema’s staan vast, zoals de werkdagen. Andere schema’s zijn flexibel, zoals het totale weekschema en ons trainingsschema. Allereerst is er ons hardloopschema, hier staan per week onze hardlooptrainingen in van elke dag. Dit is het enige schema wat op papier staat en is voor ons een leidraad, waar van afgeweken kan worden.
Het totale weekschema zit in ons hoofd, voor sommige mensen werkt dit, andere mensen maken een dergelijk schema op papier. Elke avond bespreken wij de volgende dag; zijn er nog bijzonderheden, hoe laat is een ieder vrij, welke training staat er op het programma etc…Dit klinkt heel formeel, maar dit gebeurt lekker ontspannen op de bank. Doordat ons schema niet op papier staat en wij het per dag bekijken, zijn wij vrij flexibel en hebben wij leren combineren. Het is een bepaald ritme wat je er samen in vindt. Het is ook fijn om te merken dat ik sinds de komst van onze kinderen en de manier op hoe wij het aanpakken niet meer zo krampachtig aan mijn trainingsschema’s vasthoud. Natuurlijk streef ik ernaar om zo secuur mogelijk mijn trainingsschema te volgen, maar raak ik niet meer in de stress wanneer ik een keer een training niet kan doen. Een fijne bijkomstigheid.
Combineren kun je leren
De trainingen doen wij tegenwoordig deels samen, deels apart. Alwin loopt een totaal ander tempo, dus ik denk dat hij één a twee trainingen in de week samen doen. Zoals gezegd hebben wij leren combineren en zijn wij qua trainen vrij creatief geworden. Zo loop ik één per week vanuit mijn werk naar huis en loopt Alwin zodra ik thuis ben van huis naar mijn werk (richting de auto). Haalt één van ons de kinderen op met de kinderwagen van het kinderdagverblijf om vervolgens nog een stuk te lopen met ze. Wanneer wij op visite gaan proberen wij dit ook af en toe te combineren met onze sport. Ik loop heen, Alwin loopt terug of visa versa. In het weekend staat sowieso voor ons beiden een lange duurloop op de planning, variërend van samen tot alleen tot andere hardloopmaatjes. Wanneer het voor mij beter uitkomt in de vroege ochtend te lopen (lees 5.30uur), dan doe ik dit liever dan ‘s avonds heel laat. Zo kan Alwin ’s avonds lopen. Bovenstaande geeft weer dat het voor ons dus echt belangrijk is om te praten over onze planning, verwachtingen etc…aangezien het één heeft consequenties voor het andere.
Luisteren naar je lichaam
Sowieso is dit belangrijk tijdens de zwangerschap. Zo kon ik tijdens mijn eerste zwangerschap tot week 32 nog hardlopen, weliswaar minder kilometers, maar ik was allang blij dat mijn lichaam nog kon hardlopen en deed ik aan crossfit. Bij mijn tweede zwangerschap gaf mijn lichaam al vrij vroeg het signaal af dat hardlopen er niet meer in zat vanwege pijnlijke banden. Na een maand of drie kon ik alleen nog kleine rondes rond de vijf kilometer hardlopen en na ong. 21 weken moest ik stoppen met mijn lopen. Hoe vervelend ik dit ook vond, ik kon mij er goed bij neerleggen. De gedachte dat het tijdelijk is en beter is voor mijn lichaam en het kindje in de buik zorgde hiervoor. Wandelen was mijn alternatief.
Het luisteren naar mijn lichaam is ook na de zwangerschap belangrijk. Ik heb tijdens en na mijn eerste zwangerschap veel beter leren luisteren naar signalen die mijn lichaam afgeeft (bijv. moe, geen zin). Tegenwoordig luister ik hier beter naar en neem ik of een rustdag of neem ik actieve rust door alternatief te trainen, zoals een lange wandeling of een rondje op de racefiets. Het is maar net waar ik die dag behoefte aan heb. Het belangrijkste is dat ik het gevoel heb dat ik mijzelf weer even kan opladen. Als ik moe ben, maar ik heb wel zin in hardlopen, maak ik het rondje korter of doe ik een rustige training.
Mijn conclusie
Communicatie, flexibel durven en kunnen zijn en oog hebben voor elkaar zijn de belangrijkste factoren voor ons om de wedstrijdsport te kunnen combineren met ons gezinsleven en werk. Als de één de ander qua sport niet begrijpt, zal het vermoedelijk lastiger worden om het te kunnen combineren. Het lopen is bij ons dus niet alleen het behalen van snelle tijden en het stellen van doelen, het is een onderdeel van onze leefstijl. Een manier om dingen te kunnen verwerken, zowel bij negatieve als positieve emoties. Wij zijn in onze ogen dus niet naïef. Wij hebben naar ons eigen gevoel geluisterd en op basis hiervan onze eigen keuzes gemaakt. Wij staan hier beiden 100% achter en dit heeft gemaakt dat wij ons gezinsleven en werk kunnen combineren met onze wedstrijdsport.
Groetjes, Eline
Herken jij dingen uit het verhaal van Eline? Of heb je misschien andere tips die voor jou/jullie goed werken?
Mooi als je als partners zo kunt communiceren en elkaar kunt steunen.
Wij hebben naast 2 kinderen (van bijna 3 en van 10 weken) ook nog 2 labradors van 3 jaar. Ook die hebben aandacht en wandelingen nodig. Wandelen met de honden en de kinderen erbij, is erg hectisch. Dus we lopen juist om beurten. Ik loop een ochtend-ronde en mijn man een avond-ronde. Het is heerlijk om te lopen met ze en m’n hoofd even leeg te hebben, even geen mama te zijn.
We zoeken telkens naar mogelijkheden. Zo heb ik een draagzak en kan ik in elk geval 1 kind meenemen tijdens een wandeling. Als ik straks na m’n verlof weer ga weken, zullen we weer een nieuwe planning moeten zoeken. En die vinden we ook wel weer.
En in huis is het zooooo genieten van de kids en de honden samen. Ze zijn zo lief voor elkaar, ik zou dat niet willen missen. Maar op werkdagen zijn wandelingen met de honden gewoon onderdeel van de planning.
Dank voor het delen! Erg mooi toegelicht hoe jullie de mogelijkheden blijven opzoeken.
Heel interessant om eens te lezen. Ik zie het vele lopers rondom mij combineren, maar voor dames lijkt de uitdaging me nog moeilijker zeker gezien de zwangerschap. Mooi dat jullie voor de passie voor de sport gaan en het voor beide mogelijk houden. Inspirerend!