| 15 oktober 2013

4 mijl – The final result!

4-Mijl-logo

Jullie hebben de afgelopen weken kunnen meeleven met mijn voorbereiding voor de 4 mijl van Groningen. Een hardloopevenement van 6,4km van Haren naar Groningen. Ik besloot 6 weken voorafgaand aan de 4 mijl te gaan trainen voor een tijd onder de 30 minuten. Een week geleden vertelde ik jullie al dat het de laatste weken niet mogelijk was om te trainen, ik had dus een hele slechte voorbereiding gehad. Toch ging ik zondag voor die goede tijd! Vandaag vertel ik jullie hoe het is gegaan!

Zaterdag kwamen mijn vader, moeder, broertje (Bart) en de vriendin van mijn broertje (Esmée) al naar ons toe. Ze zijn blijven slapen om de volgende dag samen naar het event te kunnen ‘toeleven’. Vooraf werden de tactieken besproken, pap en mam startten een paar startvakken voor Bart, Esmée en ik. Albert zou met zijn moeder langs de kant staan als supporter, met het fototoestel in de aanslag. Bart besloot te proberen mijn tempo bij te houden, hij had echter al maanden niet gelopen dus was erg benieuwd of dit zou lukken. Esmée, pap en mam liepen hun eigen tempo.

De race
We zorgden dat we vooraan stonden in het startvak, anders kun je het eerste stuk erg moeilijk in je eigen tempo komen. Rond 15:20 uur was het zo ver, het startschot klonk en we mochten vertrekken vanuit Haren, richting de Vismarkt in Groningen! Mijn doel was zoals eerder gezegd een tijd (iets) onder de 30 minuten. Aangezien de afstand 6,4km is, moest ik minstens 12,8 kilometer per uur lopen. Het Polar hartslaghorloge waar ik eerder over schreef, kan door zijn GPS-signaal mijn snelheid aangeven, dat kwam perfect van pas!

Enthousiast renden we door de straten van Haren, een blik op mijn horloge vertelde me dat we bijna 15 km/uur liepen! Tijd om een beetje gas terug te nemen, de adrenaline voor de start zorgt ervoor dat je gemakkelijk te fanatiek begint te lopen. Al snel hadden Bart en ik een strak tempo van 13km/uur te pakken, dat ging lekker! De eerste kilometer was zo voorbij, bij kilometer twee begon ik het iets zwaarder te krijgen. Dit gevoel verdween echter weer en al snel waren we halverwege! Perfect op schema kwamen we onder de 15 minuten over de eerste tijdwaarneming. Zowel Bart als ik had het zwaar, maar we konden het mede door de steun van elkaar goed volhouden. In mijn hoofd kwam ik al juichend op de Vismarkt aan, ik dacht zelfs nog even aan het enthousiaste artikel dat ik zou gaan schrijven over mijn succes.

Maarrrr……exact bij het bord van 5km voelde ik steken opkomen. Ik was niet direct in paniek, want miltsteken voel ik wel vaker. Gewoon een kwestie van meer aandacht voor je ademhaling en weg zijn ze weer. Dit was echter iets anders, het zat veel hoger, rond mijn lever. Ik voelde dat ik moest stoppen, omdat het anders niet goed zou komen. Bart rende na even omgekeken te hebben gelukkig dapper verder! Ik moest gaan wandelen, maar zelfs toen verdwenen de steken niet. Na een stuk gewandeld te hebben, besloot ik weer langzaam te gaan hardlopen. Dit lukte een klein stukje, voordat ik weer vaart moest minderen. De laatste 500 meter heb ik met m’n tanden op elkaar ongeveer 9,5km/uur kunnen hardlopen, maar de steken rond m’n lever bleven aanhouden. Natuurlijk stond juist hier Albert met z’n fototoestel, met als resultaat onderstaande zeer verontwaardigde foto :-). Uiteindelijk finishte ik in een tijd van 34:07.

4 mijl 2013 Bewerkt

Mijn gevoel
Ok….doel niet gehaald, ik was er vooraf al een klein beetje bang voor. Ik durf best over mezelf te zeggen dat ik aardig fit ben, maar 13 km/uur hardlopen voor een haf uur lang, daar moet ik toch echt specifieker voor trainen. Ik merk sowieso dat hardlopen echt een vak apart is, er zijn bijvoorbeeld topfitte wielrenners die nog geen tien minuten kunnen hardlopen. Ik weet dat ik mijn doel best had kunnen halen, vorig jaar liep ik namelijk wél in 29:50. Toen was ik echter een stuk beter voorbereid.

Hoe kon dit gebeuren?
Door de lange belasting op zeer hoge hartslag, kreeg ik steken in het gebied rond mijn lever (onder mijn rechterborst). Hoe dit precies komt, is niet helemaal duidelijk. Ik geloof dat het een combinatie kan zijn van een grote hoeveelheid afvalstoffen en een onvoldoende doorbloeding. De afvalstoffen zijn ontstaan doordat ik lange tijd met een hartslag heb gelopen rond mijn omslagpunt (het punt waarop je gaat verzuren). In de grafiek hieronder zie je mijn hartslag (rode lijn) gedurende de race, zoals je ziet heb ik vanaf minuut 12 tot en met minuut 23 op een hartslag van 175 gelopen. Dit is voor mij best heel hoog en ik heb in de andere sporten die ik doen, vrijwel nooit zo lang zo’n hoge hartslag.

4-mijl 2013

De (mogelijke) onvoldoende doorbloeding van mijn organen heeft ook te maken met het grote inspanningsniveau. De spieren vragen op dit inspanningsniveau om veel meer zuurstof, waardoor je hart sneller moet gaan pompen. Hierdoor wordt er minder bloed (dus zuurtstof!) naar de andere delen van het bloed gestuurd.

Met voldoende training kun je zowel de zuurstofvoorziening als de omgang met melkzuur door het lichaam trainen. Ik weet dus wat me te doen staat voor volgend jaar!

Ook zie je trouwens heel mooi dat ik twee keer ben gaan wandelen, doordat de lijn twee keer flink naar beneden gaat. Dit gebeurt normaal natuurlijk niet tijdens het hardlopen.

Conclusie
Zo zie je maar weer…..NO EASY RESULTS! Voor mooie resultaten moet je nou eenmaal hard werken. Oh, trouwens…..Bart heeft wel door kunnen lopen nadat ik ben afgehaakt! Hij moest iets aan snelheid inleveren, maar is uiteindelijk gefinisht in een tijd van 30:20! Ook Esmee zette een supertijd neer, terwijl ze voor haar gevoel helemaal niet lekker liep. Papa en mama waren twee minuten (!!) sneller dan vorig jaar. Ik ben dus super trots op hen allemaal!!

Natuurlijk vind ik het jammer dat ik het niet gehaald heb, maar het is ergens ook wel heel logisch. Volgende keer beter! Ik ben benieuwd of ik dan wél de tijd en zin vind om te trainen.

Groetjes, Marloes

Heb jij de laatste tijd nog een wedstrijd gelopen? Was je tevreden over je tijd?

7 reacties

  1. He wat jammer dat het je niet gelukt is!! Volgende keer beter!
    Ik was met mijn tijd van 35 minuten erg tevreden, maar ga natuurlijk volgend jaar wel proberen om te verbeteren.
    Trouwens het meisje op de all stars op de foto staat er net niet zo gelukkig op haha;)

    1. Er is altijd ruimte voor verbetering Mirte, haha! Inderdaad hele mooie tijd! Ik doe met je mee qua verbetering volgend jaar. Ennuh…tjah….ik zou ook niet blij worden van hardlopen op allstars 😉

  2. Ja, jij was het dus wel.
    Ik heb je 2 keer gezien bij de start, maar ik twijfelde of jij het wel was dus ik durfde niks te zeggen haha.
    Maar dan was je best vroeg er al of niet?
    In ieder geval super gedaan! Mijn tijd was: 32:56. Volgend jaar ga ik ook proberen onder de 30 minuten!

    1. Haha leuk!! Volgende keer echt iets zeggen! Super tijd zeg, heel goed gedaan. Ik ga er (denk ik) volgend jaar ook weer voor. We waren er indd vroeg, omdat mn ouders een paar startvakken eerder startten. 🙂

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Elke dag bruisen van de energie en met liefde in de spiegel kijken.

@INSTAGRAM Join on the gram