Als 4 weken denk ik na over deze video. Ik wist al vrij snel dat ik hem wilde maken, maar ik had geen idee wanneer. Nu waren we er allebei aan toe, we delen graag een heel belangrijk deel uit ons leven met jullie. We wilden geen emotionele video maken, maar echt andere mensen informeren over onze ervaringen. Daarnaast geven we wat tips waar wij veel aan hebben.
Mocht dit onderwerp heel gevoelig voor je zijn, denk dan goed na voordat je gaat kijken.
Mocht je vragen hebben, dan kun je die altijd hieronder stellen!
Groetjes, Marloes
oh Marloes, wat ontzettend heftig zeg.. ook nooit geweten dat het zolang kon duren vreselijk! ik hoor veel miskramen om me heen, je bent niet alleen en ik vind het heel sterk van je dat je deze video post.
Ik hoop dat je snel “clean” bent en dat je dit snel kan afsluiten en door kan gaan.
Wat een shitjaar 2020.. Heel veel sterkte!
Je bent een topper!! gr Priscilla
❤🧡💛💚
Lieve allemaal, ONWIJS bedankt voor al jullie lieve reacties. Ik ben gister en vandaag constant aan het lezen geweest. Het doet me zo ontzettend goed. Tranen in m’n ogen van geluk…zo veel lieve virtuele vrienden en vriendinnen om me heen. ♥
Ik wil gewoon even een dikke digitale knuffel voor jullie achterlaten… Ik vind het heel stoer dat je dit bespreekbaar maakt terwijl je er nog midden in zit eigenlijk… Ik hoop dat jullie het zo lichamelijk dan echt mogen afronden, want dat afwachten… Dat is het ergste wat er is vond ik… Ik wil je daarbij dan ook heel veel sterkte wensen. Goed dat je Sven de ruimte geeft ook overigens… Mijn inziens wordt de man nog wel eens een beetje vergeten in dit soort processen. Neem je tijd wanneer je het nodig hebt dat is wat ik je nog wil zeggen…
Dikke knuffel en heel veel sterkte…
Knuffel en heel veel sterkte xxx
lieve Marloes,
Ik volg je vlogs 2 jaar en reageer eigenlijk nooit, maar dit is zo heftig dat ik je graag een dikke knuffel wil geven! Ik wil je graag een compliment geven hoe goed je hier mee om gaat!! Heel veel sterkte komende tijd en hopelijk kan je dit traject snel en goed afsluiten. Dikke knuffel!!
lieve Marloes. Wat heftig dat je dit meemaakt en wat sterk van je dat je deze video hebt gemaakt. Ik ben het met je eens dat dit geen taboe zou moeten zijn en he bent hierin echt een voorbeeld. Wat ben je toch een mooi mens. Ik wens je alle goeds toe.
Wat mooi en goed dat jullie dit delen! Goed ook dat je aangeeft wat vervelend kan zijn als je het zelf meemaakt; dat je als omstander bijvoorbeeld best een beetje op je woorden mag letten. Succes met het traject zoals dat er nu nog is! Liefs van een trouwe kijkster.
hi lieve Marloes, knap hoe je dit precaire onderwerp op deze manier belicht. Diep respect.
Ik (52) heb in 2001 een miskraam na 13w gehad – we hadden het net ‘aan de wereld om ons heen’ verteld – en dat was heel heftig. Ik had een mooie echo toen m’n kindje 9w was en ik dacht net als jij, toen ik wat bloed verloor, dit is niet erg want veel vrouwen hebben dit en dan inkt er niets aan de hand te zijn.
Helaas was het foute boel, bij de echo zag men dat het hartje niet meer klopte. Ik werd niet goed begeleid, ze stuurden me naar huis en ik kreeg jammergenoeg geen 3 opties.
Thuis werd ik helemaal gek omdat er iets in mij zat wat niet meer leefde en de volgende dag ben ik naar teruggegaan naar het zkhs.
Ik zei dat ik niet weg zou gaan voordat ze mijn dode kindje weg zouden hebben gehaald.
Ik werd uiteindelijk de next day gecurrieerd (ik wist niet wat de gevaren waren, dat is me niet verteld of ik herinner me het niet).
Ik ging totaal in paniek de OK in en daardoor kwam ik er ook in paniek uit. Ze hebben me plat gespoten, omdat ik jezelf niet onder controle had.
Ik wilde het vruchtje graag zien, maar de gynaecoloog overtuigde me dat ik dit NIET wilde….. het was een klompje met cellen en deze nare herinnering zou me dan bijblijven…
ik lag daar met een grote knuffelbeer en de gynaecoloog zei dat hij zich ‘t meisje met de knuffelbeer nooit meer zou vergeten…
Mijn relatie was niet goed in die tijd en we hebben het samen helaas ook niet gered.
Mijn zus was m’n grote steun in het zkhs. Al in de recovery room mocht ze bij me, had de grote knuffelbeer bij zich en heeft alles voor me geregeld. Ik was zo duf door alle rustgevende medicatie en viel daardoor steeds weg. M’n zus stelde de vragen aan de gynaecoloog (hij werd steeds weggeroepen om andere vrouwen bij te staan, maar kwam ook steeds weer terug omdat ik zo verdrietig was, zoveel vragen had en m’n kindje perse wilde zien).
Helaas ben ik niet meer zwanger geworden daarna. Dit kan dus door de curritage zijn gekomen bedenk ik me nu….
Na een heftig IVF traject vanaf m’n 35e hebben mijn huidige partner en ik ervoor gekozen om voor pleegzorg te gaan. Vanaf 2012 zorgen we voor 2 kinderen, toen 1 en 4,5 jaar oud (zwaar beschadigd door misbruik/mishandeling).
De pijn van kinderloosheid blijft. Ik heb een emdr traject hiervoor gedaan en kan er nu steeds beter over praten…
Ik ben uiteindelijk wel moeder geworden, dat maakt me blij en daar ben ik ontzettend trots op.
Lieve groet, Miran
Wat een verdrietig verhaal. Een dikke knuffel voor jou, jouw pleegkinderen hebben vast een lieve moeder aan jou.
♡♡♡
Lieve Marloes en Sven,
Wat zijn jullie een geweldig, sterk en lief koppel. Heel erg stoer hoe jullie dit aanpakken en het op zo’n informatieve manier aan ons vertellen. Jullie verdienen al het geluk van de wereld en ik hoop dat jullie dat na dit traject weer gewenst is.
* verzend digitale knuffel *
Dag Marloes & Sven
Ik had al zo’n vermoeden dat dit speelde en helaas is het ook zo. Ik leef met jullie mee. Bedankt ook om dit bespreekbaar te maken. Mijn tweede zwangerschap (ik had al een dochter) is ook in een miskraam uitgedraaid. Toen ik mijn werk inlichtte, kreeg ik de reactie van een collega dat ik heus niet de enige was die dit overkwam, dat ik dat niet aan de grote klok moest hangen. Ik vond dat heel erg en die reactie blijft meer hangen dan de pijn om de miskraam zelf. Precies of ik was een aandachtszoeker. Goed dus om dit uit de taboesfeer te halen.
Ikzelf heb wel een curretage gekregen, met een heel pijnlijke baarmoederslijmvliesonsteking tot gevolg. Daarna ging de genezing wel heel vlot en een jaar laten mocht ik mijn zoontje in mijn armen sluiten (morgen wordt hij 3 jaar :-))
Ik hoop dat jullie deze periode snel kunnen afsluiten, heel veel moed nog en wens jullie ook heel veel succes in de toekomst.
Wat een mooi stel zijn jullie!
Heel veel sterkte samen in deze moeilijke tijd.
Veel liefs,
Marloes,
Ik ben wat ouder dan jou en mijn biologische klok tikt helemaal niet.
Maar ik wil je laten weten dat ik toch ontzettend met jullie meeleef! Ik vind dat het een hele serene video is geworden en ben er zeker van dat vele vrouwen er wat zullen aan hebben. Jij en Sven lijken me ontzettend lieve mensen dus ik wens jullie al wat wenselijk is 😘
Wat een emotionele achtbaan zeg. Maar wat goed en stoer dat je dit nu hebt verteld.
Sven en jij zijn een super team samen en hopelijk is jullie in de toekomst wel een kleine gegund!
Sterkte nog voor de komende tijd.
Hoi Marloes,
Wat vreselijk! En wat kunnen mensen soms hard zijn zeg 🙁
Ik wens jou en Sven heel erg veel sterkte de komende tijd en ik hoop heel erg voor jullie dat je op een gegeven moment zwanger bent, het goed gaat en jullie een kindje kunnen krijgen.
Kus,
Fiona.
Lieve Marloes en ook natuurlijk Sven,
Poe wat ben je dapper! Wat had ik je dit anders gegunt maar wat …(ik zoek naar het woord…dapper? mooi? knap? goed? dekken allemaal de lading niet) dat je dit deelt.
Hier een reactie van iemand die zelf fysiek zwanger kan worden. Wees niet te bang voor het verdriet van anderen, verdriet is nooit te meten en te vergelijken. Zelfs het verdriet binnen miskramen en ook het verhaal van vrouwen die niet zwanger kunnen worden verschillen onderling van elkaar. Er is geen meetlat.
Mooi om te zien wat voor powerkoppel jullie zijn. Die Sven., ik kan mij vergissen maar hij straalt aan alle kanten uit, geef mij iets concreets te doen dan doe ik dat voor je! Maar volgens mij beseft hij ook wel dat jij ook vooral veel had en dat hij er was en dat jullie dit samen deelde.
Over opmerkingen van anderen….tja….haal je schouders op, mensen weten soms ook echt niet wat ze zeggen. Als het te erg is mag je echt er wel wat van zeggen.
Ik hoop dat dit fysiek snel klaar is want dit lijkt mij ook zwaar, op meerdere punten. Ik zie jullie in de toekomst ouders worden of jonge mensen in jullie leven hebben. Ik weer al van ouder video’s met hoeveel liefde jij spreekt over kindjes van vrienden. Ik weet dat jullie super tante en oom zijn. Ik verheug mij nu al om ooit videos te zien van onverstaanbaar gebrabbel tussen Sven en een dreumesje. Ik gun dat dit uit jouw buk komt Marloes en die kans is zeer groot.
Maar weet van mij dat er veel manieren zijn om jonge mensen in je leven te hebben. Jullie zijn positief ingestelde mensen en dat is jullie kracht. Maar er is ook geen tijdslimiet voor verdriet, het is er als het er is en gun dat tijd. Gevoelens komen en gaan.
Groetjes van een momenteel zeer vermoeide weekendpleegmoeder die nageniet en bijkomt na een weekend gesloopt te zijn door haar gastjes 🙂
Lieve Sven en Marloes
Jeetje wat heftig zeg… maar wat ontzettend goed dat je deze video hebt gemaakt!
Ik hoop snel een goed nieuws video te zien.
Maar ik hoop nog veel meer dat dit niet lang meer gaat duren…🙏🏻
Dikke knuffel! 🍀
Lieve Marloes en Sven,
Wat een heftig en verdrietig verhaal. Heel veel sterkte en knuffels.
❤️
Het is heel gek, maar ik ben zó trots op je dat je dit op deze manier hebt gedeeld! Ik had al een donkerbruin vermoeden dat er iets in deze richting aan de gang was maar ik vind het inderdaad heel respectloos om zomaar aan iemand te vragen, zonder enige aanleiding, of ze zwanger is, dus goed dat je dat nog aanstipte! Wat is het een prachtige video geworden, vooral ook door de toevoeging van Sven zijn kant. Hij straalde gewoon uit dat hij jouw pijn over wilde nemen en jouw lichamelijke ongemakken. Ik wens jullie alle geluk van de wereld toe en hoop dat het vruchtje nu snel uit je lichaam verdwijnt. Ik vond het heel mooi hoe je uitlegde hoe jullie er zo rationeel mee gedeald hadden en ook wat een vertrouwen in je lichaam dat uitstraalt, dat je vertrouwt dat jouw lichaam het vruchtje heeft afgestoten om een goede reden. Wat er ook gebeurt, het komt wel goed met jullie!
Met veel bewondering heb ik gekeken. Wat vertel je er eerlijk en mooi en duidelijk over.
Ik ontdekte zelf begin juli dat ik zwanger was. En ik kwam er met 7,5 week achter dat dit niet meer zo was. Een windei noemde mijn verloskundige het. Wel een bevruchting maar al snel gaat het dan mis. En je lichaam doet net alsof je zwanger bent dus de hormonen bleven. Ik testte langer positief dan dat ik zwanger was.
Dus geen bloeding ofzo, dat bleef me bespaard. Wel de emoties. En de enorme drang om zwanger te zijn. Vandaag weer ongesteld en even wat teleurstelling.
Vanochtend dacht ik aan alles wat ik wel heb. Een super-man, al 20 jaar samen, een mooie dochter van anderhalf…ik heb een rijk en mooi leven.
Mijn wens is groot en ik hoop dat het nog lukt voor ik 40 ben. Ik heb niet meer zolang.
Je video is heel ontroerend. Jullie liefde, jullie kracht… Ik hoop zo dat jullie het gauw kunnen afsluiten en dat jullie een mini-Marloes of mini-Sven op de wereld zetten.
Ik had het zelf nog aan niemand verteld. Ik ontdekte het voor de vakantie en in de vakantie ging het mis. En het was nog zo vroeg dat ik die behoefte nog niet had en het naderhand niet meer wilde. Ik wil niet dat mensen me vragen of het inmiddels wel al gelukt is. Op het werk maakte iemand onbedoeld de opmerking: hè, een schooljaar zonder zwangeren. Tja…dan hoef je geen vervanging te regelen. Maar ik had het graag anders gezien. Onbedoeld hoor…ik ben er niet boos om…ik was er toen wel even verdrietig over.
Ik hoop dat jouw video mensen aan het denken zet. Over de kwetsbaarheid die we in zo’n proces hebben. Over dat we het oordeel van een ander niet nodig hebben. En elk verdriet mag er zijn. Wanneer je ook een miskraam hebt…of je een eerste kindje wil of een vierde kindje….alle verdriet en alle onvervulde kinderwensen doen ertoe.
Voor iedereen die een eigen vorm van verdriet heeft, een dikke knuffel 💞
En voor jullie, Marloes en Sven, een knuffel, dankjewel en ik duim voor jullie 💜🍀😘
Wat heftig voor je Vera! Dikke knuffel ook voor jou. Onwijs bedankt voor je lieve woorden ♥
Lieve Marloes,
Wat knap dat je dit zo deelt, en wat stralen jullie veel liefde uit naar elkaar toe♡
Een paar weken geleden had ik al zo’n vermoeden toen je in je video zei dat je niet lekker was en ik was niet de enige die ik, maar het is je goed recht privé te houden wat je privé wilt houden!
Het zal niet makkelijk geweest zijn deze video op te nemen, maar je hebt het heel mooi gedaan!
Ik hoop voor je dat jullie dit hoofdstuk snel mogen afsluiten en dat jullie op een dag een wondertje in jullie armen mogen sluiten♡
Je mag trots zijn op zo’n man als Sven, jullie vullen elkaar zo mooi aan, digitale knuffel voor een prachtig stel!
Hey Marloes,
Heel goed dat je dit gewoon deelt. Ik kon zelf erg moeilijk zwanger worden en dit is uiteindelijk gelukt met behulp van een lang ivf traject.
Ook bij ons tweede kindje ging het niet makkelijk en heb ik bij 7 weken een miskraam gehad. Dus ik weet hoe het voelt en leef erg met jullie mee. Maar geef vooral niet op.
Uiteindelijk is het bij ons toch gelukt en heb ik 2 prachtige kinderen (een zoontje van 4 en een dochtertje van 10 maanden).
Er is moed voor nodig om je op internet kwetsbaar op te stellen en die moed heb je getoond. Heel knap van je en ik hoop dat je hiermee het voor andere vrouwen die ook met dit probleem zitten er nu ook minder drempel voelen om erover te praten.
Er is geen moed voor nodig om op internet kritiek te geven op degene die zich kwetsbaar opstelt. Dus probeer bij een negatieve opmerking te bekijken wat je hiervan wil laten aankomen en wat van de criticaster zelf is. Wat kun je bij haar/hem laten?
Sterkte nog met de rest van je herstelproces.
Lieve Marloes, wat een verdrietig nieuws! Hopelijk kunnen jullie het binnenkort echt een plekje gaan geven en afsluiten 🍀.
Wat heb ik toch veel bewondering voor je. Je weet het allemaal zo goed en krachtig te verwoorden. Echt mega veel respect voor je/jullie. Heel veel sterkte toegewenst en een dikke digitale knuffel voor jou 💞.
Lieve Marloes,
Ik lees al velen jaren mee op jouw site maar heb nooit eerder een reactie geplaatst.
Wat ontzettend rot dat je hier doorheen moet gaan en respect hoe je er mee om gaat en je positiviteit.
Ik hoop dat je steun kunt vinden in andere verhalen (voor mijn werkt dit stiekem misschien ook therapeutisch).
Ik werd in november vorig jaar zwanger met behulp van een fertiliteitstraject omdat ik uit mijzelf geen eisprong heb. Wat waren wij in de wolken toen het gelukt was! De eerste echo was gepland op de dag van mijn buluitreiking. Het zou de mooiste dag van mijn leven worden, zwanger en beëdigd tot arts.
Mijn wereld stortte in toen de echoscopiste zei dat ze geen zwangerschap kon zien in mijn baarmoeder. Ik werd verdacht van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap wat erg gevaarlijk kan zijn. De buluitreiking is in een waas aan me voorbij gegaan en bij het diner achteraf moest ik mijn familie vertellen dat ik zwanger was maar dat het helemaal mis was.
Toen volgde zenuwslopende weken waarin ik om de twee dagen à een week echo’s kreeg en bloed moest prikken.
Een lang verhaal kort; ik was zwanger van een tweeling (in mijn baarmoeder, niet erbuiten) maar na een paar weken nog geen kloppende hartjes te zien was het een ”missed abortion” oftewel een gemiste miskraam.
Ik kreeg dezelfde opties als jij en bij de eerste keer misoprostol werkte het onvoldoende en na twee weken zat mijn baarmoeder nog vol. Ook ik wilde geen curretage i.v.m. het risico op verklevingen (wat overigens gelukkig heel klein is). Tweede keer misoprostol verging ik van de pijn en ben ik opgenomen en uiteindelijk midden in de nacht een spoed curretage.
Jouw gevoel van het verder willen en opnieuw proberen zwanger te worden begrijp ik zo goed! Wij moesten helaas maanden wachten voor ons fertiliteitstraject door kon gaan i.v.m. corona. Super zwaar want je wil gewoon verder!! Helaas blijft een zwangerschap bij mij vooralsnog uit na een aantal maanden weer in het traject. Maar over het algemeen zijn vrouwen na een miskraam snel weer zwanger en ik heb ook goede hoop voor mijzelf! Dus ik wil je totaal niet ontmoedigen met dit verhaal, en ik hoop dat je volgende echo helemaal goed is en je snel gezond zwanger bent!
Ontzettend bedankt voor het delen van je verhaal!! Wat moet dat zwaar voor jullie zijn. Heel veel sterkte! We can do this!! ♥
Lieve Marloes en Sven,
Ik bekijk een enkele keer een vlog van je (jullie) simpelweg omdat ik die te persoonlijk vind. En omdat ik daar niet zo van houd.
Nu kondigde je een vlog aan over jullie miskraam. Een nog persoonlijker iets dan je persoonlijke vlogs die je deelt met je volgers. Ik zou het niet kunnen. Maar ik heb de vlog gekeken vanwege het bijzondere onderwerp.
Ik bewonder je eerlijkheid, want dat vind ik het, zoals je die daarin laat zien. En ik vind het heel mooi dat je anderen daarmee wilt “ondersteunen”.
Ik wens jullie het aller- allerbeste verder en stuur een dikke digitale knuffel.
Hoi Marloes,
Ik bekijk net je video en weet precies hoe je je voelt. Ik heb tussen mijn 2 meiden in, een zelfde soort miskraam gehad. Net als bij jou wilde het laatste stukje weefsel niet loslaten. Eerst na het zien van de slechte echo, 2 weken afgewacht of lichaam zelf los zou laten. Toen gekozen voor een curretage. Door achter gebleven stukjes weefsel de medicatie geprobeerd en na weet niet hoeveel echo’s en zien van restje weefsel de hystoscopy gehad. Ik zat hier heel erg tegenop maar het is mij achteraf reuze meegevallen. En wat denk je, 2 weken later een positieve test van mijn 2e dochter. (Inmiddels nu net 3 jaar). Ik heb het snel en goed een plekje kunnen geven. Precies hoe jij het beschrijft en ja ook ik heb daar de eerste 2 weken heel wat tranen door gelaten. Komt goed en goed dat je erover praat. Veel sterkte en succes voor nu en voor in de toekomst, bij wie weet hopelijk een nieuwe zwangerschap.
Liefs Sarah
Lieve Marloes en Sven ben zooooo ontzettend trots op jullie wat een power koppel om dit verdrietig nieuws met ons te delen dank hiervoor wat zullen veel koppels hier veel aan hebben. Heeeel veel sterkte de komende periode en hopelijk dat het dan helemaal klaar is om vooruit te kunnen gaan .
Hele dikke knuffels voor jullie ❤️🥰🥰😘😘 liefs karyn
Hoi Marloes,
Wat verdrietig dat jullie een miskraam hebben gehad. Ik begrijp dat er nog iets achter is gebleven in je baarmoeder wat erg vervelend is. Ik heb zelf ook een miskraam gehad en mijn verloskundige adviseerde mij vrouwen mantel thee te gebruiken dit is een homeopathische middel en dit werkte bij mij echt heel erg goed daar ben ik alles mee kwijt geraakt. Misschien heb je iets aan deze tip heel veel sterkte samen.
Dikke knuffel van mij ❤️
Lieve Marloes, wat onwijs stoer en dapper dat je je verhaal wilt delen. Je leest inderdaad niet veel over miskramen die zo’n lange nasleep kunnen hebben. Ik heb 25 januari 2020 een miskraam gehad, waarvan ik eind augustus dit jaar pas kon zeggen dat ik weer helemaal de oude was. Bleef echter tot maart elke keer maar een positieve test houden en had ook af en aan last van bloedverlies (miskraam bleek 22 maart dan ook pas echt voltooid). Toen ik op 11 april weer ongesteld werd kon mijn geluk niet op. Nog nooit zo blij geweest met een ongesteldheid (hoe gek dat ook mag klinken). We konden eindelijk weer vooruitkijken. Alleen toen kreeg ik vanaf mei tot eind augustus opeens erg last van een opgeblazen buik. Had hier tijdens de zwangerschap en miskraam ook wel last van maar dacht dat dit door de hormonen kwam, maar nu waren die hormonen wel uit mijn lijf en werd het eigenlijk steeds erger. En nee ik was niet zwanger, helaas. Op verzoek van de huisarts aan de probiotica gegaan. En precies eind augustus had ik mijn oude platte buikje weer terug. Of het ermee te maken had dat de uitgerekende datum hier ook lag weet ik niet. Toen in september alles weer bij het oude was en ik ook weer normaal ongesteld was geworden, was ik helemaal blij. Toen kwam oktober en werd ik ongesteld. Echter ipv 4 a 5 dagen nu opeens maar 2 dagen. En dat is nu al 3 maanden zo. Gelukkig nog wel regelmatig en voldoende bloedverlies, alleen iets minder lang. Dus mij hoor je niet klagen. Alleen soms krijg ik wel het idee dat mijn lichaam een spelletje met mij speelt. Ik heb ook altijd graag de controle. Alleen op deze manier wordt me dat wel erg moeilijk gemaakt. En misschien is dat juist wel goed, want als er één ding is dat ik geleerd heb dan is dat het leven zich niet laat plannen.