Goedemorgen lieve toppers! Vandaag een artikel dat je vooral niet te serieus moet nemen (soms maak ik het iets dramatischer dan dat het is ;)). Ik ben namelijk de afgelopen weken heel wat dingen tegengekomen in mijn zwangerschap, die ik vooraf écht niet wist…of me niet realiseerde. Lees mee over mijn struggles, momenten van oprechte verbazing en natuurlijk intens geluk. Wat is het een rollercoaster! Maar wel een hele leuke ♥.
Let’s go, in willekeurige volgorde dingen die mij hebben verbaasd over zwanger zijn:
1. Dat de eerste paar weken INTENS lang duren…
De eerste paar weken van mijn zwangerschap merkte ik er vrij weinig van. Een beetje gevoelige borsten en that’s it. Ik wist met ongeveer 3,5 week al dat ik zwanger was…en dan moet je nog ruim 4 weken wachten tot de eerste echo om te weten of het vruchtje levensvastbaar is. Wat duurt dat lang!! Vervolgens is het wéér 3 weken wachten tot de termijnecho…om vervolgens te wachten op het moment dat je jouw kindje voor het eerst voelt bewegen. Wat vond ik dat allemaal lang duren! Al zit dat ongeduldige ook echt wel een beetje in me ;). Momenteel voel ik haar al 6 weken elke dag, krijg ik elke dag de bevestiging dat het goed is en gaat het voor m’n gevoel ineens een stuk sneller.
2. Dat het heel vreemd is dat iedereen ineens een mening heeft over je figuur.
‘Wat ben je al dik’, ‘Je ziet er nog bijna niets van’, ‘Wat is je buik mooi’, ‘Weet je zeker dat het er geen twee zijn?’. Ik vind het ZO vreemd dat iedereen ineens een mening heeft over mijn figuur. Vooral het ‘dik’ of juist ‘niet dik’ doet me meer dan ik had verwacht. Al heel snel maak ik me zorgen of ik niet te veel aan kom, of juist dat onze Frummel misschien niet hard genoeg groeit. Ik had niet verwacht dat dit me iets zou doen! Bij deze mijn oprechte excuses aan alle mensen tegen wie ik zelf zulke opmerkingen heb gemaakt in het verleden, ik realiseerde me nooit dat het je misschien onzeker maakte.
3. Dat het aanschaffen van een baby-uitzet boordevol onmogelijke keuzes zit.
Rompers met korte of lange mouwen? Hoeveel kopen in maatje 50? Slaapzakje of pyama en dekentje? Draagdoek of draagzak? Wat is het beste autostoeltje? Is het matrasje van het wiegje wel goed? Luieremmer aanschaffen, of overbodig? En ga zo maar door! Wat ontzettend veel vragen komen er bij me naar boven bij het aanschaffen van de babyuitzet. Om nog maar niet te spreken over alle woorden die ik moest googelen om te weten wat het was ;).
4. Dat mensen die dicht bij je staan ineens een stuk bezorgder om je zijn.
‘Rijd je wel voorzichtig?’, ‘Gaat het wel goed met je?’, ‘Slaap je wel goed?’, ‘Moet je dat nou wel doen?’, ‘Zal ik dat even voor je tillen?’. Mensen om me heen zijn heel bezorgd om me. Super lief natuurlijk! Maar voor mij ook vreemd, want ik voel me eigenlijk niet zo anders dan anders. Bovendien wil ik niet dat mensen zich zorgen om me maken, ik ben gewend om de sterke onafhankelijke Marloes te zijn. Ik probeer momenteel een balans te zoeken in wat ik nog kan en wat ik beter niet meer kan doen…maar soms is dat nog lastig!
5. Dat ik me niet kan voorstellen dat we over ongeveer 15 weken écht een baby hebben.
We zijn al 1,5 jaar bezig met zwanger worden en zwanger zijn, dolblij zijn we met het kindje in mijn buik…maar nog steeds is het onwerkelijk dat we écht papa en mama worden over een paar maanden. Dat er écht een mensje in mij zit dat half Sven en half mij is. Je kunt je hier denk ik onmogelijk op voorbereiden, want je kunt je niet indenken hoe dat gaat zijn. Ik vind dat iets heel moois!
6. Dat het zo’n ontzettend groot wonder is, wat je lichaam allemaal kan.
Elke week op dinsdag lees ik gebiologeerd de informatie uit de Zwangerschap+ app. Wat gebeurt er deze week? Hoe ontwikkelt mijn kindje? Op de echo’s zie je dat het ook écht allemaal gebeurt. Wat een ontzettend wonder vind ik dat. Dat mijn lichaam uit Svens zaadje en mijn eitje een mensje maakt! Natuurlijk wist ik dit altijd al, maar nu het in mijn eigen lichaam gebeurt, besef ik het pas echt!
7. Dat je afgeleid kan worden door je eigen buik.
Tijdens het TV kijken betrap ik mezelf er regelmatig op dat ik minutenlang naar mijn eigen buik staar om haar trapjes te kunnen zien. Bij gesprekken met cliënten moet ik me extra focussen om niet mijn aandacht te verliezen als ze aan het bewegen is. Zelfs midden in de nacht kan ik wakker worden en even intens liggen te genieten van de schopjes, zonder de drang te voelen direct weer willen te slapen.
8. Dat ik soms urineverlies heb tijdens het niezen…
Dat je na je zwangerschap urineverlies kan hebben was voor mij bekend, maar tijdens je zwangerschap…dat realiseerde ik me niet! Tot ik voor het eerst nieste waarbij er een paar druppels vrij kwamen. Gelukkig was ik thuis en kon ik direct m’n ondergoed verwisselen. Wat een vreemde gewaarwording is dat! Op het moment zijn inlegkruisjes m’n beste vriend…want je weet maar nooit! Zeker met m’n hooikoorts ;).
9. Dat ik vrijwel geen enkele craving heb.
Stiekem keek ik er heel erg naar uit om trek te krijgen in de meest vreemde dingen. Ik heb dat echter helemaal niet. Ja, ik heb vaak zin in ijsjes, maar dat heb ik elke zomer. Het enige opvallende, is dat ik al mijn dranken het liefst met ijsklontjes drink, dat heb ik nog nooit zo sterk gehad. Maar een craving in ijsklontjes is niet helemaal wat ik me er vooraf bij voorstelde ;).
10. Dat ik nu al een beschermingsdrang heb over onze Frummel.
Als ik twijfel of iets wel goed is tijdens de zwangerschap, doe ik het niet! Ik heb totaal geen moeite met minder sporten, neem hooikoorts voor lief omdat de tabletjes ertegen misschien niet ideaal zijn om nu te nemen, geef moeiteloos mijn koffietjes op en doe zelfs middagdutjes zonder klagen als dat nodig is! De beschermingsdrang naar mijn kleine meisje is nu al zo veel sterker dan mijn drang om productief te zijn. Geloof me, dat is voor mij héél wat.
11. Dat een wandeling maken niet zo vanzelfsprekend is.
Minder sporten leek me prima tijdens de zwangerschap ‘want ik kan altijd gewoon een flinke wandeling maken’! Nooit realiseerde ik me dat dat niet zo vanzelfsprekend is. Ik dacht dat dit alleen niet zou lukken bij bekken- of rugklachten. Die klachten heb ik (nog) totaal niet, maar toch gaat langer dan 20 minuten wandelen soms niet. Gewoon omdat het lichamelijk écht niet goed voelt. Mn buik gaat dan trekken, ik raak buiten adem en enorm oververhit. Dit had ik echt niet verwacht, omdat ik zo fit de zwangerschap in ging.
12. Dat ik niet meer hormonale momentjes heb dan anders!
Voor mijn ongesteldheid had ik altijd best wat emotionele momentjes. Ik verwachtte dat dit in mijn zwangerschap nog 10x erger zou zijn. Dat ik zou kunnen huilen om alles. Eigenlijk is dat helemaal niet zo! Ja, ik word nog steeds wel eens emotioneel om niks, maar zéker niet vaker dan normaal. Misschien komt dat nog…maar dit is niet wat ik vooraf verwachtte!
Ik hoop dat je het leuk vond om mijn ervaringen te lezen. Ik wil benadrukken dat iedere zwangerschap anders is. Jij kunt dus compleet andere ervaringen hebben, dat is helemaal normaal.
Groetjes, Marloes
Wat zijn dingen die jij niet had verwacht aan een zwangerschap?
Een heeeel leuk artikel, met een knipoog natuurlijk.
Ik heb me er grondig in vergist hoe pittig het kan zijn. Ik had er een romantischer beeld bij. En sorry aan alle vrouwen die zwanger waren toen ik jong en naïef was….want ik heb echt wel eens gedacht: tja, jij wilde kinderen, dan niet zeuren. Inmiddels weet ik beter… Zo werkt het gewoon niet.
Die spanning van de eerste weken vind ik heel herkenbaar. Je leeft van dag tot dag, bijna van uur tot uur. Het lijkt die eerste weken vaak alsof m’n hoofd aan niks anders kan denken.
Verder heb ik bij mezelf onderschat hoe groot het effect van m’n hormonen is. Ik ben zonder zwanger te zijn, met de pil, gewoon een veel leuker mens. Liever voor mezelf en leuker voor m’n omgeving. Dit is ook echt de laatste keer. Ik heb het er voor over, ik ben dankbaar….het is gewoon vele malen heftiger. Dat is wel echt iets waar ik naar verlang….naar hormonale rust 🥰.
Misschien maar goed ook dat ik vooraf niet alles wist. Sommige dingen, zoals urineverlies, wil je toch ook gewoon niet weten vooraf!!!! Ik kan alleen niezen in een bepaalde houding 🙈🤣…dus hier ook lang leve de hooikoorts met inlegkruisjes 🤪🤣
Grappig, als ik zou moeten vertellen hoe mijn zwangerschappen waren 35 jaar terug dan zou ik het zo niet meer kunnen na vertellen. Nu ik dit allemaal lees van jou Marloes, denk ik o ja, dat had ik ook. bv, de lange aanloop de eerste maanden, nu je je dat zo zegt, vond ik dat vooral bij de eerste. Wat mij tegenviel was, dat ik eigenlijk de hele zwangerschappen misselijk ben geweest! Ik miste ook heel erg iemand in mijn omgeving die ervaring had. In die tijd hadden we nog geen internet en telefoneren met mijn moeder was duur. Ik zag haar weinig, wij woonden in het westen in die tijd en mijn familie bijna allemaal in Twente. En idd, wat heb je veel dingen nodig. Ik was ook een grote romanticus, dus viel het mij best tegen. Maar twee gezonde kinderen op de wereld gezet en met alle mooie en minder mooie momenten zeg ik nu dat ik het nooit had willen missen! Als dat kindje op je buik ligt en tranen van geluk over je wangen rollen, dat moet je meemaken om te weten hoe het voelt. Machtig! ❤
Leuk om te lezen deze blog!
Herkenbaar! En dan moet het 3e trimester nog beginnen hihi, ik ben nu bij de laatste loodjes en kijk terug op een easy 1e en 2e trimester als ik naar mn kwaaltjes en lichaam nu kijk :D. Maar allemaal voor t goede doel!!