gezond uit eten in restaurant

Feit of Fabel: Ik heb aanleg om dik te worden…

Als diëtist hoor ik heel regelmatig zeggen dat ze aanleg hebben om dik te worden, dat ze makkelijker aankomen dan anderen of dat dik zijn in de familie zit. Is dat eigenlijk wel zo? Of zit het allemaal tussen je oren? Het leek me leuk om daar een artikel over te schrijven.

Het probleem
Sommige mensen lijken altijd slank te blijven, hoeveel ze ook eten. Anderen lijken al aan te komen als ze alleen maar naar eten kijken! Ook zie je vaak dat hele families een bepaald figuur hebben, er is niet vaak één persoon met heel zwaar overgewicht in een verder hele slanke familie. Zou gewicht dan toch in de genen zitten? We behandelen in dit artikel de volgende stelling:

Overgewicht is genetisch bepaald

Argumenten vóór deze stelling
Veel mensen denken dat een genetische aanleg voor overgewicht totale onzin is. Dat is zeker niet zo. Het is een feit dat sommige mensen makkelijker aankomen dan anderen. Hieronder een aantal (deels) genetische factoren die invloed hebben:

  • Hoeveel hongerhormoon je lichaam aanmaakt, wordt deels genetisch bepaald. Sommige mensen hebben dus vaker trek dan anderen en zullen geneigd zijn meer te eten.
  • Ook het verzadigingshormoon is deels afhankelijk van genetische aanleg. De een voelt hierdoor eerder dat hij genoeg heeft gegeten dan de ander. Sommige mensen worden letterlijk misselijk na 2 stukjes chocolade, anderen kunnen met gemak 2 repen op.
  • Sommige mensen zijn actiever dan andere en verbranden dus meer calorieën gedurende de dag. Dit is gedeeltelijk erfelijk bepaald. Bedenk maar eens: mensen die super druk zijn, hebben zelden overgewicht.
  • Hoe snel of langzaam je stofwisseling gaat, heb je zelf niet of nauwelijks in de hand. Dit wordt bepaald door je genen. Dit scheelt trouwens maar een heel klein beetje in het calorieverbruik per dag.
  • Bepaalde genetische ziektes en aandoeningen kunnen ervoor zorgen dat je makkelijker aankomt. Bijvoorbeeld een traag werkende schildklier.
  • Bepaalde darmbacteriën waarvan de hoeveelheid genetisch is bepaald, zouden mogelijk kunnen beschermen tegen overgewicht.

Argumenten tégen deze stelling
Natuurlijk zijn er ook een aantal argumenten te geven, waaruit blijkt dat je zelf invloed hebt op je gewicht.

  • Door hormonen of variaties in stofwisseling kun je meer trek of minder verzadiging ervaren, maar je bepaalt uiteindelijk zelf wat je wel of niet eet.
  • Als je weet dat je van nature een inactief persoon bent gedurende de dag, kun je bewust meer vormen van beweging opzoeken.
  • Het is vaak zo dat hele families dik zijn, maar bedenk ook goed dat je als familie vaak dezelfde eetgewoontes en ideeën over beweging hebt. Zodra je volwassen bent, heb je echter zelf de keus of je gewoontes van je ouders overneemt of niet.
  • Een trage schildklier kan worden verholpen door het gebruik van medicatie. Ik heb veel cliënten in mijn praktijk, die daardoor alsnog konden afvallen.

Mijn conclusie
Het is een feit dat de ene persoon meer kans heeft op overgewicht dan de andere, door genetische factoren. Er spelen echter ook ontzettend veel andere factoren mee, die je zelf kunt beïnvloeden. Uiteindelijk ben jíj degene die bepaalt wat en hoeveel je eet en hoeveel je beweegt.

Ik zeg niet dat het makkelijk is, maar iedereen kan afvallen! Maar heel zelden is er sprake van een extreme aandoening of ziekte waardoor het niet lukt. De ene persoon zal er helaas dus wel veel meer moeite voor moeten doen dan de ander, maar niets is onmogelijk.

Groetjes, Marloes

Wat zijn jouw ervaringen met deze stelling?

14 reacties

  1. Ik merk dat mensen dit vaak als een argument gebruiken om daadwerkelijk iets aan overgewicht/iets teveel kilo’s te doen. Ik heb daar zelf wat moeite mee, want ben van mening dat iedereen kan afvallen. Minder/anders eten, meer bewegen… iedereen kan afv allen (mits er medisch niets aan de hand is). Ik kan me dus geheel vinden in jouw mening 🙂

  2. Ik denk dat hoe je eet als kind best veel invloed heeft op later gewoontes. Toen ik nog bij m’n ouders woonde aten we gezond: 1 koekje bij de thee, alleen in het weekend chips, etc. We waren allen op normaal gewicht. Ik had vriendinnetjes die onbeperkt koekjes aten en die families waren allemaal dikker.( En uiteraard was ik jaloers op de onbeperkte koekjes :)) Mijn broertje is flink aangekomen sinds hij het huis uit is. Dus ik denk dat de gewoontes die je van huis meekrijgt een grote rol spelen.
    Daarbij, veel “slanke mensen die alles eten en slank blijven” eten niet zoveel/bewegen veel. Ik dacht dat ik zo iemand was maar uiteindelijk at ik gewoon minder dan ik en andere mensen dachten.

    1. Interessant en verhelderend artikel! Ik vind het altijd lastig om te zeggen: ‘Elk pondje gaat door het mondje’, omdat je van nature ook een bepaalde bouw hebt meegekregen. Voeding & beweging speelt echter wel een heel belangrijke rol. Als kind zijnde was ik een stuk ‘dikker’ dan ik nu was (lees: heb nooit overgewicht gehad, dus kan daar gelukkig niet over meepraten).

      Ik heb trouwens ook wel eens gelezen dat als je als kind overgewicht hebt, je op latere leeftijd altijd een verhoogde aanleg tot overgewicht blijft houden. Het schijnt zo te zijn dat als je op jonge leeftijd een bepaalde hoeveelheid vetcellen aanmaakt, je deze nooit meer helemaal kwijt raakt. Ze kunnen dan wel groter of kleiner worden, maar die nieuwe vetcellen verdwijnen niet. Hoe denk jij daarover?

      1. Er zijn inderdaad onderzoeken die uitwijzen dat zelfs de voeding van de moeder invloed heeft op de lichaamssamenstelling van het ongeboren kind. Wat daarin de laatste bevindingen zijn, weet ik niet. Ik weet wel dat het zeker invloed kan hebben!

  3. Ik ben het ook volledig met je eens. Ik heb in principe ook gezonde eetgewoontes mee gekregen van huis uit. Zodra ik ging samenwonen ben ik ook even iets aangekomen… ( alleen maar lekker eten, is toch gezellig wijn en kaas iedere avond..) ben ik gelukkig weer snel mee gestopt!
    Ik krijg vaak de reactie van iets dikkere mensen dat ik makkelijk praten heb, want ik ben toch slank?! Maar daar moet ik ook gewoon voor sporten en gezond voor eten zeg ik dan… er zijn makkelijker smoesjes te verzinnen dan oplossingen;)

  4. Wat een interessant artikel weer! Ik zie wel dat de ene persoon meer moeite moet doen om op gewicht te blijven dan de ander. Ik eet over het algemeen gezonder dan mijn man, maar hij zal nooit veel aankomen en ik zie het meteen na een weekje vakantie bijvoorbeeld. Maar ik ben het zeker met je eens dat iedereen kan afvallen en dat iedereen een gezond gewicht kan hebben, als je maar kritisch naar je eigen eet- en beweegpatroon durft te kijken.

  5. Helemaal eens dat voor de meeste mensen (zonder medisch gerelateerde problemen) geldt: input beïnvloedt de output.
    Heb weleens de quote gehoord: “iedereen heeft een bepaald pistool dat wel / niet geladen is (genetische aanleg) maar je bepaalt zelf of je de trekker overhaalt (gedrag)”

  6. Ik kom heel makkelijk aan, maar afvallen lukt ook inderdaad. Als de knop eenmaal om is. Alleen houd ik ook erg van lekker eten en zal er wss wat mis zijn met mijn honger gevoel/verzadigd gevoel. Zal een strijd van m’n leven zijn denk ik zo. Ik ben nu bezig met rustig afvallen, zodat het beter een levensstijl kan worden, dan dat ik (ongezonde) gewoontes weer oppak.

  7. Mijn zoon was al stevig bij zijn geboorte en mocht met drie maanden al geen vijf flessen melk meer omdat hij steeds dikker werd. Wij letten dus al zijn hele leven op zijn eetgedrag. Gelukkig houdt hij heel erg van gezond eten maar toch wordt hij steeds dikker. Bloedonderzoek heeft niets uitgewezen. De diëtiste gaf aan dat hij zelfs wel wat meer mocht eten voor zijn lengte en leeftijd. Ik zelf sport drie/vier keer per week en eet over het algemeen gezond maar val moeilijk af en kom makkelijk aan. Altijd opletten dus! Ik ben er dus van overtuigd dat genetische aanleg zeker een rol speelt. Helaas heeft mijn zoon de verkeerde genen geërfd.

  8. Ik ben het hier maar deels mee eens. Natuurlijk kan iedereen afvallen, maar de een moet daar wel ontzettend veel meer moeite voor doen (lees een levenslange continue strijd tegen zichzelf leveren) dan de ander. Dus de kans van slagen is bij de een behoorlijk veel kleiner dan de ander. Een leven lang strijd voeren houdt niemand vol. Ik vergelijk het met roken. Ik kan me niet voorstellen dat iemand daar niet mee kan stoppen, maar ik weet ook niet hoe het is om een onweerstaanbare drang naar een sigaret te voelen. Ik heb dat namelijk gewoon niet, dus het kost mij geen enkel doorzettingsvermogen of moeite om niet te roken. Zo stel ik me dat ook voor met eten. de een heeft continue trek en is constant in gevecht met zich zelf, en de ander heeft dat een stuk minder en kan het gemakkelijk laten om iets te nemen. De een vindt sporten leuk en ziet het als een hobby, de ander vind het vreselijk, is er van nature niet goed in en moet zichzelf elke keer weer dwingen om te gaan. Ik geloof best dat die dingen genetisch bepaald zijn, net als al je andere voorkeuren en karaktereigenschappen.

  9. In aanvulling daarop. Ik heb een vriendin die alleenstaande moeder is, zwanger geworden van een donor. Zij is slank en sportief en eet weinig en heel gezond. Ook haar 2 kinderen biedt ze gezonde voeding aan. Haar tweede kind van nu 3 is echter al vanaf de geboorte te zwaar, zit ruim boven de +2 curve, vraagt de hele dag door om eten en snoep (dat ze niet krijgt) en is volgens het consultatiebureau veel te zwaar. Voor mij is het zonneklaar dat ze zowel haar postuur als haar zucht naar eten van haar biologische vader heeft. Via haar opvoeding krijgt ze het in ieder geval niet mee, en ook het voorbeeld dat haar moeder stelt is heel anders.

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Elke dag bruisen van de energie en met liefde in de spiegel kijken.

@INSTAGRAM Join on the gram